Goud! | Ladyline, de nr. 1 in afvallen!

Wil jij ook weer starten met bewegen?

Gepubliceerd op: 09 oktober 2015

Het lijkt wel of heel Nederland hardloopt. Mijn vriendinnen, mijn buurvrouw, mijn broer….. en ik. Maar bij mij is net als bij heel veel lijners… Morgen ga ik echt weer beginnen. Van uitstel komt afstel en zo heb ik mijn hardloopschoenen al een paar maanden niet meer aan gehad.

Maar vanmorgen was het dan zover. Ik heb mijn hardloopschoenen gestrikt voor een tweede leven. Mijn doel was gewoon een klein rondje. Gewoon heen en dan weer terug. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn zou je denken. Tja, hardlopen op zich is nog niet eens zo moeilijk, maar (weer) beginnen met hardlopen….

Het is mooi weer, mijn lijf schreeuwt om een beetje beweging en de buren hebben mij al zien gaan. Er is echt geen weg meer terug. Ik ga ervoor. Langzaam kom ik op gang. Lijkt het eerst nog een beetje op wandelen, beetje bij beetje wordt het een rustig hardloopritme. Ik voel mijn hardslag omhoog schieten, mijn hoofd is al zo rood als een tomaat en ik loop te hijgen als een paard. Maar ik zeg tegen mijzelf: ’gewoon doorlopen.’

Net als ik een beetje in het ritme kom, wordt ik ingehaald door van die hardlopers met van die snelle sokken en flitsende pakjes. ‘Zet hem op!’, roepen ze. Het lijkt hen helemaal geen moeite te kosten. Heel irritant als je zelf het gevoel hebt dat je ieder moment dood kan neervallen. ‘Dank je’, roep ik hijgend terug. Ik knipper twee keer met mijn ogen en weg zijn ze. Ik loop nog steeds maar het lijkt dat ik stil sta. De moed zinkt mij letterlijk in de schoenen. Mijn roze hardloopschoenen lijken ineens gevuld met lood.

Ik herpak mezelf, want aan opgeven doe ik niet vandaag. Ik zet mijn tanden op elkaar en tuf door als een oude diesel. Traag maar gestaag. Mijn hoofd leeg, de longen vol en met gezonde rode blosjes op de wangen. Makkelijker wordt het niet maar eenmaal in de flow ga ik lekker.

Duizend zweetdruppels later komt de verlossing. De finish is in zicht! Ik pers er nog een eindsprint à la Daphne Schippers uit. Met de armen omhoog ga ik over ‘mijn’ finish. Geen stadion vol juichende mensen maar in gedachte een staande ovatie. Ik heb gewonnen van mezelf en dat voelt als goud!

Wil jij dit gevoel ook ervaren, maar is hardlopen niet jou ding? Neem dan vandaag nog contact met ons op en wij stellen samen met jou je eigen bewegingsschema op.

Tags: