Ans: Ladyline maakt het verschil | Ladyline, de nr. 1 in afvallen!

Gepubliceerd op: 16 oktober 2016

Ladyline maakt het verschil voor Ans

Hoe het begon. Het was op een warme zomeravond. Na een vergadering wandelde ik op mijn gemak door de binnenstad op weg naar de auto, me verheugend op een lekker glaasje witte wijn met een hartig hapje thuis in de late avondzon. Kijkend in een etalage zag ik mijn spiegelbeeld: kwam het door dat misschien wel tè korte zomerjurkje of was ik nou zo vierkant? Misschien toch maar eens iets aan gaan doen, na de zomervakantie, zeker niet meteen.

Toen ik in de auto stapte, was ik dat goede voornemen waarschijnlijk al vergeten. De andere morgen begon ik de dag zoals altijd ruim voor zevenen met een lekker ontbijtje en de ochtendkrant. Mijn aandacht werd getrokken door een artikel naar aanleiding van een onderzoek naar de effecten van diëten. In Wageningen was er iemand op gepromoveerd en Ladyline kwam als beste uit de test.

Ladyline? Nooit van gehoord, wel van de andere onderzochte methoden zoals Sonja Bakker en Weight Watchers. Mijn Ipad lag op tafel dus meteen maar even opzoeken waar dat geheim in zat: gezond eten, gericht sporten en resultaten niet alleen wegen maar ook meten. Interessant, daar wilde ik wel meer over weten dus ik gaf op de site aan dat ik wel gebeld wilde worden.

Al vóór negenen verscheen een onbekend nummer op mijn mobiel: ‘Goede morgen, met Ladyline, ik zag dat u interesse hebt in ons programma’. Zo, die was er snel bij. Ze klonk vriendelijk maar wel doortastend, meteen de vraag of ik een afspraak wilde maken. Vooruit dan maar, ik hou wel van aanpakken en zij blijkbaar ook.

ervaring ladyline

Ans, vóór ze bij Ladyline begon

Een dag later stond ik bij haar op de weegschaal. Een van de eerste vragen was of ik wist hoeveel ik woog. Mijn weegschaal had ik al een tijd niet meer gezien, die was bij de verbouwing ergens op de vliering terecht gekomen en daar stond ie nog. Negentig dacht ik maar ik wilde niet tegen vallen dus ik zei: 93 kg. De wijzer kwam wat hoger uit: 96,5!

Hoeveel ik kwijt wilde? Het leek of ik bij de slager stond. ‘Doe maar 20 kg’ reageerde ik zonder blikken of blozen. De specialiste keek naar mijn lengte (1.70) en gaf aan dat ik dan nog wat boven mijn BMI zat. Wilde ik aan die norm voldoen dan zou ik niet zwaarder dan 72 kg moeten wegen. Ik vond dat op dat moment een brug te ver dus ik gaf aan dat 20 kg gewichtsafname me een mooi streven leek. En zij respecteerde dat.

We maakten een contract voor 18 maanden. Die periode leek me aan de lange kant maar haar uitleg overtuigde me dat stabiliseren net zo belangrijk is als kilo’s verliezen dus mijn handtekening was snel gezet. Als huiswerk moest ik de eerste week noteren wat ik at en dronk. Ik herinner me mijn verbazing bij het invullen van de wekelijkse hoeveelheid alcohol. Het maximum leek zes glazen terwijl ik elke dag wel een wijntje dronk en af en toe twee dus als ik het schema eerlijk in zou vullen, kwam ik wel aan tien glazen per week.

Ik realiseerde me daarnaast dat ik al jaren geen lunchpakketje meer van thuis meenam naar mijn werk maar tussen de middag lekker met collega’s naar de kantine ging of het zo druk had dat ik overdag niet aan eten toekwam en vond dat ik dat ’s avonds wel mocht compenseren. Door mijn werk at ik ook vaak buitenshuis. Dikwijls was ik de enige vrouw van het gezelschap en mocht ik als eerste de bestelling opgeven.

Ik houd van lekker eten dus drie gangen was eerder een vanzelfsprekendheid dan een uitzondering en daarmee zette ik de trend voor de anderen. Nu ik me aan Lady Line verbonden had, beperkte ik me tot het hoofdgerecht, liet ik het stukje stokbrood onbesmeerd en nam ik één in plaats van twee glaasjes wijn. ‘Eigenlijk heb ik óók wel voldoende aan een hoofdgerecht’ klonk het dan meer dan eens.

Ik at bewuster, genoot daardoor meer van een maaltijd, zei vaker nee tegen borrelhapjes, liet thuis het vanzelfsprekend geworden glaasje wijn bij het eten achterwege maar heb nooit een dinertje of een feestje laten schieten. Mijn diepvries raakte voller dan ooit omdat overschotjes in kleine plastic bakjes belandden in plaats van dat ik ze zelf nog maar even opat omdat het toch zonde was om weg te gooien. Chocola en roomboter stonden niet meer op mijn boodschappenlijstje.

Geen één, twee of drie stukjes chocola bij de koffie na het eten en daar had ik minder moeite mee dan met het afstand doen van die lekkere dikke laag roomboter op mijn boterham. Als boerendochter voelde het smeren van halvarine als een soort ontrouw aan mijn verleden maar ook dat wende! In het begin vlogen de kilo’s er niet af, de centimeters daarentegen wel. Ik herinner me de eerste meting nog heel goed: slechts twee kilo minder maar wel 25,5 cm eraf en na de tweede meting zelfs meer dan het dubbele: 59 cm!

Binnen de helft van de afgesproken tijd, in het voorjaar van 2013, had ik mijn streefdoel bereikt en besloot ik mijn ambitie bij te stellen waarbij mijn BMI richtinggevend was: van 76,5 naar 70 kg dan had ik wat speling. Het ging eigenlijk veel gemakkelijker dan ik had kunnen vermoeden. Natuurlijk is het ook gewoon een kwestie van wilskracht, van doorzetten en volhouden en daarbij werd ik erg gestimuleerd door de metingen, de duidelijke overzichten waarbij niet alleen de gewichtsafname in kilo’s maar ook de verloren cm zo helder in beeld werden gebracht.

Ik heb de steeds blauwer wordende printjes keurig in chronologisch volgorde in een ringband opgeslagen en al ontelbare keren vol trots laten zien als familie of vrienden vroegen hoe ik dat toch zo mooi voor elkaar had gekregen. Ik vertelde dan enthousiast over mijn ervaring en enkelen hebben inmiddels ook de stap naar Ladyline gezet. Degenen die me goed kenden, waren er het meest verbaasd over dat ik het sporten volhield.

‘Jij, sporten? Daar had je toch altijd zo’n gruwelijke hekel aan?’ Dat klopt en ik vind het nog helemaal niet leuk vooral de ‘adelaar’ en de ‘kikker’ ben ik vreselijke beesten gaan vinden maar ik realiseer me wel dat de kombinatie van bewuster eten met de gerichte sportoefeningen in de warmtecabine samen de sleutel tot het succes zijn. Twee keer per week zet ik dus mijn verstand op nul, doe mijn ogen dicht, tel bij elke oefening tot 40, zucht een paar keer en ga weer door. En dan heerlijk douchen na afloop en als er tijd is ook nog een lekker kopje koffie.

Ruim anderhalf jaar zit ik nu al onder mijn streefgewicht. Ik blijf net onder de 70 kg, schommel rond de 68/69 en dat wil ik zo houden. Dat lukt me niet in de laatste plaats door de stimulerende aanpak van het Ladyline team: professioneel, flexibel en belangstellend. Daarom besluit ik met een applausje en een bloemetje voor jullie. Ik promoot jullie graag!